Kim naprawdę jestem?

Kim jest to "ja", nieodwołujące się do przeszłości i nawyków?

Pozostanie sobą wymaga ciekawości, kim teraz jesteś.

Musisz ją zaspokoić jeśli nie chcesz pozostać jedynie zbiorem wspomnień.

Odkryć siebie możesz jedynie dzięki wczuciu się w siebie takiego jaki jesteś tu i teraz.

Wróć! Ocknij się z transu!

Zwróć uwagę na swoje ciało, oddech, ramiona, nogi.

Słuchaj odgłosów.

Zauważaj kolory.

Włącz się w nurt życia, które przepływa koło ciebie w każdej sekundzie.

W ustawicznym przypływie i odpływie fal

miłość własna znajduje wierne odbicie burzliwej kolei

swych myśli i swych wiekuistych wzruszeń.

La Rochefoucauld

Na co dzień działamy, odkrywamy siebie, podejmujemy ryzyko i objawiamy siebie. Najlepiej przy tym nie przejmować się zbytnio, odpuszczać sobie i innym oraz nie kontrolować cały czas swojego obrazu. Problemy z poczuciem własnej wartości to nie choroba, a jedynie nieadekwatne zachowania oraz sposób promowania i ochrony siebie. Możemy to zmienić kiedy dostrzeżemy i rozbroimy te zabezpieczenia, które stały się naszym więzieniem, aby się od nich uwolnić.

Prawdziwym nieszczęściem nie jest emocja, którą przeżywasz.

Jest nim historia, którą "doklejasz" do emocji.

Jeśli tylko uda Ci się "odkleić" od tej historii,

emocja rozpuści się sama,

a Ty uwolnisz się od niej i poczujesz ulgę.

Wystarczy tylko skupić się na tym, co w ciele,

a nie na tym, co w głowie.

Proste.

Ale wcale niełatwe.

Często nie zdajemy sobie sprawy, że nasza reakcja na wydarzenia 

nie jest reakcją na te zdarzenia, 

ale na naszą opinię o nich.

Opinia ta jest wypadkową wszystkich naszych doświadczeń i wcześniejszych opinii, 

a nasza reakcja jest odbiciem tego, 

co w tym, co się dzieje

w jakikolwiek sposób przypomina nam to, co już przeżyliśmy.

Ale nie jesteśmy przecież w stanie wiedzieć, że wydarzy się dokładnie to samo, co kiedyś.

Możemy tylko obserwować to, co się dzieje.

Spróbuj więc dziś zatrzymać się na chwilę zanim zareagujesz.

Daj sobie przestrzeń.

Reaguj na to, co masz przed oczami,

a nie na to, 

co masz w pamięci.

"Jedynie wtedy, gdy będziesz mieć odwagę

stawić czoła rzeczywistości w jej prawdziwej postaci, 

nie zwodząc się, nie mamiąc,

wydarzenia przyniosą ze sobą światło, 

dzięki któremu rozpoznasz ścieżkę prowadzącą

do sukcesu."

Jeremiah Abrams

Czy wiesz, że masz w sobie strefę mroku, 

który odnosi się do rzeczy ukrywanych przed światłem Twojej świadomości?

Twój cień tworzy wszystko to, co nie pasuje do wyidealizowanego obrazu siebie.

W świetle świadomości nieustannie zmienia swój kształt.

Praca z nim to proces nieustannego zbliżania, równoważenia i leczenia rozdarcia

pomiędzy Twoją świadomą wizją siebie,

a tym, kim naprawdę jesteś lub możesz być.

Kiedy uda Ci się go zintegrować,

uwolnisz energię życiową uwięzioną w pozach i pozorach, 

których używasz, 

by ukryć nie akceptowane części siebie. 

Ludzie, którzy uznają własną wartość są zdolni do:

• Mówienia tego, co myślą i robienia tego, co chcą.
• Dawania sobie prawa, żeby być szczęśliwym.
• Podążania własną drogą, nawet jeśli są na niej sami.
• Mówienia „nie wiem”, „nie” lub „dość”.
• Wykazywania poczucia humoru na własny temat.
• Robienia, co w ich mocy, aby osiągnąć zamierzone cele, bez wywierania na sobie presji.
• Proszenia o pomoc, nie czując się przy tym kimś gorszym.
• Akceptowania siebie takimi, jacy są dziś, dopuszczając możliwość zmiany jutro.
• Dawania sobie prawa do porażki i popełniania błędów.
• Myślenia o innych – nie tylko o sobie.

A Ty - jesteś osobą, która uznaje własną wartość?

Cokolwiek teraz robisz - zatrzymaj się na chwilę!

Skup się na oddechu.

Potem skup się na tym co słyszysz.

Następnie na tym, co czujesz.

Potem na odczuciach w ciele.

Poczuj spokój i harmonię wewnątrz.

Zadaj sobie pytanie: czego teraz chcesz?

Zrób to!

Mieć czas, żeby mieć czas.

Mieć czas, aby pomyśleć czy robię to, co chcę robić.

Mieć czas, żeby się nacieszyć, aby dostrzec drobiazgi.

Bo drobiazgi są równie ważne jak całość.

To, co ukryte jest równie ważne jak to, co widoczne.

Dlatego dobrze jest mieć czas.

W naszym życiu myślimy za dużo, jemy za dużo, robimy za dużo.

Ciągły pośpiech i nieuważność powoduje, że wiele rzeczy nam umyka.

Chcemy być tam gdzie nas nie ma, robić co innego niż robimy.

Obiecujemy sobie, że KIEDYŚ znajdziemy czas na to, co naprawdę chcielibyśmy robić.

Tak, jakby to była próba generalna przed właściwym ŻYCIEM.

Ale prawdziwe ŻYCIE jest w tym miejscu i w tej chwili, gdzie teraz jesteśmy.

Wystarczy je zauważyć i poczuć.

Zauważyć kolor nieba, poczuć smak potrawy, którą powoli zjemy, iść wolniej niż zwykle tam, gdzie właśnie idziemy.

Mniej znaczy więcej.

ŻYCIA.

 

Często nie jesteśmy Tu i Teraz, a nasza uwaga jest daleko w przyszłości albo przeszłości.

Żeby wrócić wystarczy jeden krok 

- skierowanie uwagi na to co dokładnie dzieje się tutaj i teraz.

 I może to być to co widzimy, słyszymy, czujemy, smakujemy, odczuwamy w ciele.

Kiedy uda nam się zrobić to raz, próbujmy dalej. W kolejnej chwili.

I tak chwila po chwili.
Aż poczujemy spokój.

Jeśli czuję się częścią tego wszystkiego co mnie otacza - jestem spokojna.

Jeśli zaś tracę kontakt - pojawia się niepokój.

Wybieram zatem bycie w połączeniu, a nie w oddzieleniu.

A Ty co wybierasz?

Jeśli coś jest w życiu ważne to jego wartość nie przemija.
Czy to na czym się teraz koncentrujesz ma wartość, która się nie zmieni w miarę upływu czasu?
Jeśli tak, kontynuuj.
Jeśli nie, zastanów się czy naprawdę warto.